Hemû Dinya Sehneyek e, Û hemû jin û mêr tenê lîstikvanên wê ne. Yek tê sehneyê û ê din jê derbas dibe. Her kes bi qasî para xwe gelek dilqan dilîze. Heft demên jiyanê hene. Ewilî zarokekî berşîr e; Bi girî û grêz di nav destê dê de; Piştre bi çentê xwe zarokekî dibistanê Bi rûkeniya sibehê weke qapûşkê bi teql Bêdîlî diçe dibistanê. Dora nûciwanî ye; Sergerm e, bi rêzikên bêhevî Distrê li ser ebrûyê yarê. Zû tê wexta şervanîyê Mişt bi sondên ecêb weke pilingekî bisimbêl Çav li rûmetê, di şer de bi lez û bez, Digere li dû kela navdengîyê Li ber devê topa êgir jî be. Piştre dibe yekî dadwer, Mafdar e bi zikê têr û xemla xwe, Bi dêm û awirên giran Tije ye bi şîret û salixdanên serdemê; Bi vî teherî dibuhirîne navserîyê. Sehne diguhere Ew êdî kalekî navmal û bêmecal e. Berçavk daketîye ser bêvilê, bêrîk tije ye. Çi fêde cil û bergên ciwanîyê lê fireh e. Bi ser hev de xwar bûye û dengê wî yê qewîn Dîsa vegeriyaye sewta zaroktîyê Weke bayê fîkandinê di dev de ye. Û sehneya dawî Bi xwe
when you are going to shoot shoot don't talk / Nebêje, bike!